Baśnie braci Grimm – Baba Jaga

Follow me

Była sobie raz dziewczynka bardzo samowolna i wścibska, a kiedy rodzice kazali jej coś zrobić, nigdy ich nie słuchała. Jakże więc mogło jej się życie dobrze ułożyć? Pewnego dnia powiedziała do swoich rodziców:

– Tyle słyszałam o Babie Jadze, bardzo bym chciała ją kiedyś odwiedzić. Ludzie powiadają, że jej dom jest taki niesamowity, że pełno w nim niezwykłych rzeczy. Strasznie jestem tego wszystkiego ciekawa.

Rodzice surowo jej tego zakazali, mówiąc:

– Baba Jaga jest złą kobietą i okropne wyprawia bezeceństwa. Jeśli do niej pójdziesz, przestaniesz być naszym dzieckiem.

Dziewczynka, nie zważając na zakaz rodziców, udała się jednak do Baby Jagi. Kiedy przed nią stanęła, Baba Jaga zapytała:

– Czemu jesteś taka blada?

– Ach – odparła dziewczynka, cała drżąca – przelękłam się tego, co zobaczyłam.

– A cóż ty takiego zobaczyłaś?

– Spotkałam na twojej ścieżce czarnego człowieka.

– To był węglarz.

– Potem spotkałam zielonego człowieka.

– To był myśliwy.

– Potem spotkałam człowieka jak krew czerwonego.

– To był rzeźnik.

– Ach, Babo Jago, tak mi się zrobiło straszno, kiedy zajrzałam przez okno i zamiast ciebie zobaczyłam diabła z ognistą głową.

– No, no, w takim razie widziałaś czarownicę w całej krasie. Długo już na ciebie czekałam, przydasz mi się, będziesz mi świecić.

To powiedziawszy zamieniła dziewczynkę w kawałek drewna, który wrzuciła do ognia. Kiedy drewno buchnęło wielkim płomieniem, usiadła przy kominie, żeby się dobrze rozgrzać i rzekła:

– Dopiero teraz jest naprawdę jasno!