Kolęda „Bracia patrzcie jeno” po polsku

Follow me

Bracia patrzcie jeno,
jak niebo goreje!
Znać, że coś dziwnego
w Betlejem się dzieje.
Rzućmy budy, warty, stada,
niechaj nimi Pan Bóg włada,
a my do Betlejem.

Patrzcie, jak tam gwiazda
światłem swoim miga:
pewnie do uczczenia
Pana swego ściga.
Krokiem śmiałym i wesołym
śpieszmy i uderzmy czołem,
przed Panem w Betlejem.

Wszakże powiedziałem,
że cuda ujrzymy:
Dziecię, Boga świata
w żłobie zobaczymy.
Patrzcie, jak biednie okryte
w żłóbku Panię znakomite,
w szopie przy Betlejem.

Jak prorok powiedział:
Panna zrodzi syna,
dla ludu całego
szczęśliwa nowina.
Nam zaś radość w tej tu chwili,
gdyśmy Pana zobaczyli,
w szopie przy Betlejem.

Betlejem, miasteczko
w Juda, sławnym będzie,
pamiętnym się stanie
w tym kraju i wszędzie.
Ucieszmy się więc, ziomkowie,
Pana tegoż już uczniowie,
w szopie przy Betlejem.

Obchodząc pamiątkę
odwiedzin pasterzy,
każdy czciciel Boga,
co w Chrystusa wierzy,
niech się cieszy i raduje,
że Zbawcę swego znajduje,
w szopie przy Betlejem.

Kolęda „Bracia patrzcie jeno” po polsku

Historia powstania kolędy „Bracia, patrzcie jeno” nie jest dokładnie udokumentowana. Mimo braku zachowanych dawnych zapisów, pieśń pojawiła się po raz pierwszy w druku w „Zbiorze pieśni z melodyjami” Teofila Klonowskiego z 1858 roku. Istnieje przypuszczenie, że kolęda ta ma korzenie sięgające XVIII wieku. Warto zauważyć, że dzieło Klonowskiego zawiera wiele utworów zharmonizowanych przez samego autora, a w przypadku „Bracia, patrzcie jeno” istnieje wersja nieco zmieniona, co skłania niektóre źródła do przypisywania mu autorstwa tej pieśni.

Franciszek Karpiński (1741-1825), polski poeta oświeceniowy i jednocześnie główny przedstawiciel rodzimego sentymentalizmu, jest uważany za twórcę i autora słów kolędy „Bracia, patrzcie jeno”. Oryginalną melodię przed modyfikacją Klonowskiego przypisuje się nieznanemu dziś kompozytorowi o nazwisku Dąbrowski, który stworzył również inne kościelne utwory, w tym znane pieśni adwentowe „Archanioł boży Gabryel” oraz „Wszystkie nasze dzienne sprawy”.

Kolęda „Bracia, patrzcie jeno” należy do gatunku kolęd pasterskich. Jej sześć zwrotek opowiada historię radości pastuszków z narodzenia Dzieciątka i ich podróży do skromnej stajenki. Z zadziwieniem obserwują oni „gorejące niebo”, kierując się światłem betlejemskiej gwiazdy, by udać się na spotkanie z Nowonarodzonym. Pomimo pozostawienia swoich stad bez opieki, pastuszkowie z radością wyruszają, aby powitać swego Pana i oddać Mu pokłon. Tekst odnosi się do starotestamentalnych obietnic, które spełniają się w obliczu ubogich pastuszków, jak również zawiera zachętę do wspominania ich radości i oddawania cześci Nowonarodzonemu Dzieciątku.