Kolęda „Ażard to gracki” po polsku

Follow me

Ażard to gracki, śmierć grzech w tem zadała
Naturze ludzkiej, kontr wypowiedziała:
Na kontra graćby potrzeba,
By płatki nie przegrać nieba,
Po gracku do dwóch niech kto ażarduje,
By nas śmierć nie ogarła.

W raju przy wetach ta gra się zaczęła,
Tam szczęścia szalę śmierć ludziom odjęła:
Któż się tedy rezolwuje,
Kto przegranej powetuje,
By nas odegrał, których Pancerolą
Grzechu śmierć pozyskała.

Dajcie Triony, dajcie nieba na tę
Grę losy, kto grać będzie o tę stratę,
Bo naród lidzki spaszował,
Pójść w Remis już deklarował,
Trzeba lepszą po tej, co w tem dała
Śmierć na naszą niedolę.

Ali dziś ze trzech jeden gracko godzi,
Jedna z trzech Osób Bóstwa, gdy się rodzi:
Do dwóch raczy ażardować,
By śmierć gracko zdewinkować,
Do dwóch dziś bierze, kiedy dwie natury
Boską z ludzką przyjmuje.

Daje w tem Bóstwa swego Pancerolę,
W szopie na sianku leżące Pacholę:
Zakłada się o wygraną,
Stawia na to żłób, łzy, siano,
Śmierci i piekła, vae, vae rekontruje,
Płatkę nieba odbiera.

Ty za to Bogu, że twoja wygrana,
Dałaś, o ziemio, tylko wiązkę siana:
Wszak wygrał skarb arcydrogi,
Na cóż tak nagi, ubogi
Leży w natury ludzkiej łachmanie
Chłodno, głodno, Dziecina?

Dwie grackie, co dziś do nich ażardował,
W jakiej konserwie masz i gdzieś je schował?
O świecie! Bóstwem wzgardziłeś.
Człowieczeństwo w kąt wtrąciłeś,
Dałeś dał za Tron szopę: Wieszże komu?
Wtórej Boskiej Osobie.

Idź w Remis sercem i mów: moja wina,
A nauczy cię grać w tę grę Dziecina:
Daruje ci Swe zasługi
Byś wypłacił długi,
W które cię wprawił świat, czart, śmierć i ciało
Dawszy ci w Ten, Partaczu.

„Ażard to gracki” przedstawia alegoryczne porównanie ludzkiego życia do gry, w której stawką jest zbawienie duszy. W tekście podkreślona jest rola Jezusa jako Boskiego gracza, który przychodzi na świat, aby „odzyskać” ludzkość od grzechu i śmierci, oferując swoje Boskie zbawienie w zamian za ludzką wiarę i pokorę.